Η οξεία προστατίτιδα είναι φλεγμονή των ιστών του προστάτη που προκαλείται από βακτηριακή λοίμωξη. Η ασθένεια μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Η μη έγκαιρη θεραπεία είναι επικίνδυνη με μη αναστρέψιμες βλάβες στον προστάτη και επιπλοκές. Στο άρθρο θα εξετάσουμε τα συμπτώματα της οξείας προστατίτιδας και τη θεραπεία της.
Αιτίες οξείας προστατίτιδας στους άνδρες
Η πιο κοινή αιτία οξείας βακτηριακής προστατίτιδας είναι η Escherichia coli. Αυτό το gram-αρνητικό βακτήριο (μιλάμε για αβλαβή στελέχη) υπάρχει στο κάτω μέρος του εντέρου κάθε ανθρώπου. Στη θέση του, ωφελεί τον οργανισμό, αλλά μπαίνοντας σε άλλα όργανα, προκαλεί μια φλεγμονώδη διαδικασία. Το βακτήριο μπορεί να εισέλθει στον προστάτη μέσω της ουρήθρας (π. χ. μέσω των βλεννογόνων των γεννητικών οργάνων). Οι άνδρες που κάνουν πρωκτικό σεξ χωρίς προστασία διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο.
Η οξεία προστατίτιδα προκαλείται επίσης από άλλα ευκαιριακά βακτήρια (Klebsiella, Proteus, Pseudomonas aeruginosa), Staphylococcus aureus, μύκητες, λοιμώξεις των γεννητικών οργάνων. Το παθογόνο μπορεί να εισέλθει στον προστάτη από την οπίσθια ουρήθρα (καναλιώδης οδός), μέσω του φλεγμονώδους ιστού του ορθού (λεμφογενής), μέσω του αίματος από άλλες εστίες (αιματογενείς).
Προκλητικοί παράγοντες (περιστάσεις στις οποίες αυξάνεται ο κίνδυνος μόλυνσης στον προστάτη και η ανάπτυξη οξείας προστατίτιδας):
- Ασύστολη σεξουαλική ζωή, συμπεριλαμβανομένου του στοματικού σεξ.
- επεμβάσεις στον προστάτη?
- Μηχανικές επεμβάσεις στο κανάλι της ουρήθρας, ο εγκατεστημένος καθετήρας;
- Συστηματικές ασθένειες που μειώνουν την ανοσία (σακχαρώδης διαβήτης, HIV), αλκοολισμός.
- Πηγές χρόνιων λοιμώξεων, όπως χαλασμένα δόντια, φλεγμονώδεις αμυγδαλές.
- πέτρες στον προστάτη, αδένωμα.
- Στενωμένη ακροποσθία (phimosis).
Οι λοιμώξεις αναπτύσσονται ενεργά στο φόντο της φλεβικής συμφόρησης στη λεκάνη με μακρά απουσία εκσπερμάτισης (προκαλεί στασιμότητα των εκκρίσεων στους πόρους). Η οξεία προστατίτιδα μπορεί να είναι συνέπεια SARS, κυστίτιδας, υποθερμίας.
Ταξινόμηση και συμπτώματα οξείας προστατίτιδας
Στην κλινική της εξέλιξη, η οξεία προστατίτιδα διέρχεται από διάφορα στάδια, καθένα από τα οποία συνοδεύεται από ορισμένες ιστικές αλλαγές στον αδένα και τα συνοδά τους συμπτώματα.
καταρροϊκός
Η οξεία φλεγμονή ξεκινά συνήθως με μια καταρροϊκή φάση. Ο ορισμός του «καταρροϊκού» προέρχεται από την ελληνική λέξη κατάρροος - πρήξιμο. Η φλεγμονή επηρεάζει μόνο το επιθήλιο των αγωγών των λοβών του προστάτη. Οι αγωγοί χάνουν τη φυσιολογική τους ικανότητα να συστέλλονται, ο βλεννογόνος ιστός του προστάτη διογκώνεται, γεγονός που αυξάνει ελαφρώς το μέγεθος του οργάνου. Ένα υγρό (εξίδρωμα) απελευθερώνεται από τον φλεγμονώδη ιστό, ο οποίος μπορεί να είναι ορώδης, πυώδης ή βλεννογόνος σε σύσταση. Αναμιγνύεται με χυμό προστάτη.
Η καταρροϊκή προστατίτιδα χαρακτηρίζεται από περιοδικό πόνο στην περιοχή της πυέλου, στο ιερό οστό, ελαφρά δυσκολία στην ούρηση, αυξημένες νυχτερινές ορμές, η θερμοκρασία μπορεί να ανέλθει στους 37 βαθμούς. Χαρακτηρίζεται από αίσθημα βάρους στο περίνεο, ιδιαίτερα σε καθιστή θέση.
αδένας
Χωρίς θεραπεία, η φλεγμονή εξαπλώνεται στους λοβούς του αδένα - η προστατίτιδα εισέρχεται στη φάση των ωοθυλακίων. Οι οιδηματώδεις πόροι δεν αποκαλύπτουν κανένα μυστικό, τα τοιχώματά τους είναι τεντωμένα, εμφανίζονται εστίες εξύθησης στους λοβούς. Τα επιμήκη ωοθυλάκια μερικές φορές προεξέχουν ακόμη και πέρα από την επιφάνεια της κάψουλας. Καθώς η φλεγμονή υποχωρεί, προκαλούν ουλές και παραμορφώνουν το περίγραμμα του οργάνου.
Συμπτώματα:
- Η ένταση του πόνου στο ιερό και στο περίνεο αυξάνεται, ιδιαίτερα κατά την αφόδευση και την ούρηση.
- Η ροή των ούρων γίνεται πιο λεπτή.
- Η θερμοκρασία ανεβαίνει στους 38 βαθμούς και παραμένει σχεδόν σταθερή σε αυτό το σημείο.
Η ροή του αίματος στον προστάτη διαταράσσεται και οι νευρικές ίνες φλεγμονώνονται. Ο αδένας αρχίζει να ασκεί πίεση στην προστατική ουρήθρα.
παρέγχυμα (διάχυτο)
Το παρέγχυμα είναι ένας λειτουργικός ιστός ενός οργάνου που αποτελείται από κύτταρα με λεπτά τοιχώματα. Η παρεγχυματική φάση της προστατίτιδας σημαίνει ότι η φλεγμονή έχει επηρεάσει σχεδόν ολόκληρο το όργανο. Το φλεγμονώδες υγρό που απελευθερώνεται από τον ιστό αποτελείται εξ ολοκλήρου από πύον.
Συμπτώματα οξείας παρεγχυματικής προστατίτιδας:
- Σοβαρός πόνος με αφόδευση και δυσκολία στην ούρηση μπορεί να εμφανιστεί τόσο στη βάλανο όσο και στα ισχία.
- Σημάδια γενικής δηλητηρίασης του σώματος: αδυναμία, ναυτία, έμετος, πυρετός (έως 41 μοίρες), απώλεια όρεξης.
- Δύσκολη αφόδευση, μετεωρισμός, αίσθηση ξένου σώματος στο ορθό, καθώς ο διευρυμένος προστάτης πιέζει όχι μόνο την ουρήθρα αλλά και πάνω της.
- βλεννώδης απόρριψη από τον πρωκτό.
- Ο πόνος μπορεί να ανακουφιστεί μόνο με ναρκωτικά αναλγητικά.
Η φλεγμονή μπορεί να εξαπλωθεί πέρα από την κάψουλα του προστάτη στον περιβάλλοντα ιστό, το ορθό.
φλεγμονώδης
Το φλέγμονα είναι ένας τόπος πυώδους σύντηξης ιστών. Το φλεγμονώδες στάδιο της προστατίτιδας είναι μια παρεγχυματική επιπλοκή και θεωρείται το πιο σοβαρό. Η πυώδης φλεγμονή εξαπλώνεται στα όργανα που περιβάλλουν τον αδένα: όρχεις, ουρήθρα, αιμοφόρα αγγεία, νεύρα, αγγεία. Ο ασθενής μπορεί να σωθεί μόνο με μέτρα εντατικής θεραπείας.
διάγνωση
Για τη διάγνωση της οξείας προστατίτιδας, ο ασθενής λαμβάνεται για ανάλυση ούρων, αίματος, χυμού προστάτη και επίχρισμα από την ουρήθρα. Τα βιοϋλικά σπέρνονται σε μέσο καλλιέργειας με επακόλουθο προσδιορισμό της ευαισθησίας των παθογόνων που βρέθηκαν στα αντιβιοτικά και εξετάζονται επιπλέον με PCR.
Η οξεία προστατίτιδα χαρακτηρίζεται από παροδική αύξηση των επιπέδων PSA. Όταν η φλεγμονή υποχωρεί, ο δείκτης πέφτει στο φυσιολογικό. Αυτή η ανάλυση για οξεία μη επιπλεγμένη προστατίτιδα είναι προαιρετική.
Από τις οπτικές μεθόδους χρησιμοποιούνται TRUS, υπέρηχοι (μέσω του κοιλιακού τοιχώματος). Εάν μιλάμε για προγραμματισμό μιας επέμβασης, τότε θα συνταγογραφηθεί μαγνητική τομογραφία ή αξονική τομογραφία. Πολλοί γιατροί εμπιστεύονται μόνο την ορθική ψηλάφηση.
Με την καταρροϊκή μορφή της προστατίτιδας, το υπερηχογράφημα δεν είναι κατατοπιστικό. Οι παθολογικές αλλαγές επίσης δεν ανιχνεύονται κατά την ψηλάφηση, αλλά ο πόνος του αδένα είναι ήδη αισθητός. Μπορείτε να επιβεβαιώσετε την προστατίτιδα σε αυτό το στάδιο από τη σύνθεση του χυμού του προστάτη που λαμβάνεται μετά το μασάζ. Τα λευκοκύτταρα, το απολεπισμένο επιθήλιο βρίσκονται στο μυστήριο.
Κατά τη διάρκεια της ωοθυλακικής φάσης της προστατίτιδας, το υπερηχογράφημα και η ψηλάφηση του αδένα δείχνουν ελαφρά αύξηση όγκου. Η δομή του ιστού είναι ετερογενής, είναι αισθητές ξεχωριστές εστίες μαλάκυνσης - αποστήματα. Λευκά νήματα πύου τεντώνονται στα ούρα, τα οποία εγκαθίστανται γρήγορα στον πάτο του δοχείου.
Με την παρεγχυματική προστατίτιδα, η ψηλάφηση είναι αδύνατη λόγω σοβαρού οιδήματος και πόνου στο ορθό. Εάν είναι δυνατό να εισαγάγετε ένα δάχτυλο, βρεθεί ένας πολύ διευρυμένος αδένας τεντωμένος, η αυλάκωση μεταξύ των λοβών είναι σχεδόν ανεπαίσθητη.
Η κλινική εικόνα (σημεία) της οξείας προστατίτιδας στον υπέρηχο: η ηχογένεια του ιστού μειώνεται, ένα μοτίβο κηρήθρας είναι χαρακτηριστικό.
Θεραπεία οξείας προστατίτιδας
Η θεραπεία της οξείας προστατίτιδας βασίζεται σε μια σειρά αντιβιοτικών. Για την πλήρη αποκατάσταση της λειτουργικότητας του αδένα, απαιτείται πολύπλοκη θεραπεία. Ως βοηθητικά φάρμακα, συνταγογραφούνται παυσίπονα, αντιφλεγμονώδεις και ανοσοτροποποιητικοί παράγοντες.
Πώς να ανακουφίσετε τον οξύ πόνο στην προστατίτιδα - επείγουσα περίθαλψη
Με μια καταρροϊκή ή ωοθυλακική μορφή προστατίτιδας, ο οξύς πόνος μπορεί να ανακουφιστεί με τη βοήθεια μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων.
Τα παραπάνω μέτρα είναι προσωρινά και στοχεύουν στην ανακούφιση της κατάστασης του ασθενούς μέχρι την άφιξη του ασθενοφόρου. Η οξεία προστατίτιδα, που συνοδεύεται από έντονο πόνο, αντιμετωπίζεται μόνο σε ουρολογική κλινική. Ο ασθενής χρειάζεται εντατική αντιβιοτική θεραπεία και παρακολούθηση.
Πόσο καιρό αντιμετωπίζεται η οξεία προστατίτιδα;
Η προστατίτιδα στο καταρροϊκό στάδιο δεν απαιτεί πάντα ειδική θεραπεία. Μερικές φορές, μετά από μια υποτονική πορεία, εξαφανίζεται αυθόρμητα μετά από δύο εβδομάδες ή κατά τη διάρκεια της θεραπείας οξέων ιογενών λοιμώξεων του αναπνευστικού, αμυγδαλίτιδας, φουρκουλίτιδας ή γρίπης. Εάν το αποτέλεσμα είναι δυσμενές, εμφανίζεται η ωοθυλακική φάση.
Με την ωοθυλακική προστατίτιδα, η πρόγνωση είναι ευνοϊκή εάν η θεραπεία πραγματοποιηθεί σωστά και έγκαιρα - στις 10-12. ημέρα που τα συμπτώματα υποχωρούν. Μια πλήρης σειρά αντιβιοτικών διαρκεί ένα μήνα ή περισσότερο, αλλά όχι λιγότερο από 2 εβδομάδες.
αντιβιοτικά
Για την ανακούφιση μιας οξείας κατάστασης, συνταγογραφούνται αντιβιοτικά ευρέος φάσματος και, στη συνέχεια, το σχήμα προσαρμόζεται στα αποτελέσματα της βακτηριολογικής καλλιέργειας (η ανάλυση διαρκεί αρκετές ημέρες).
Σε μια ήπια μορφή οξείας προστατίτιδας, αρκεί η από του στόματος χορήγηση (σε μορφή δισκίου) φθοριοκινολονών. Εάν κατά τη διάρκεια των δύο ημερών θεραπείας δεν υπάρχει θετική δυναμική όσον αφορά την ούρηση, πραγματοποιείται αναγκαστική εκτροπή ούρων με χρήση κυστεοστομίας (εισαγωγή σωλήνα στην ουροδόχο κύστη μέσω του κοιλιακού τοιχώματος).
κεριά και άλλα παρασκευάσματα
Παράλληλα με τα αντιβιοτικά, συνταγογραφούνται αντιπυρετικά και μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (τα τελευταία είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικά με τη μορφή ορθικών υπόθετων). Ο έντονος πόνος μπορεί να ανακουφιστεί μόνο με οπιούχα.
Μετά την ανακούφιση του οξέος πόνου και τη σταθεροποίηση της κατάστασης, συνταγογραφούνται ανοσοτροποποιητικά και αντιφλεγμονώδη πρωκτικά υπόθετα με μεθυλουρακίλη με πρόπολη.
Η φυσιοθεραπεία χρησιμοποιείται μόνο στο τέλος της οξείας φάσης. Συνήθως πρόκειται για ηλεκτροφόρηση φαρμάκων στην περιοχή του προστάτη, εφαρμογές λάσπης, θεραπεία μικροκυμάτων.
Είναι σημαντικό ο ασθενής να πίνει πολλά υγρά, καθώς το πλύσιμο του ουροποιητικού συστήματος είναι απαραίτητο για να αποφευχθεί η άνοδος της λοίμωξης στα νεφρά. Για τη διευκόλυνση των κινήσεων του εντέρου, συνταγογραφούνται ήπια καθαρτικά και υγρή παραφίνη. Για τη βελτίωση της ούρησης, λαμβάνονται αντισπασμωδικά και άλφα-αναστολείς.
Με την οξεία προστατίτιδα, τα ορμονικά αντιανδρογόνα, τα κρύα κλύσματα και οι κομπρέσες μπορούν να ανακουφίσουν το πρήξιμο.
χειρουργική επέμβαση
Η χειρουργική θεραπεία χρησιμοποιείται για αποστήματα προστατίτιδας (που καθορίζονται από την απουσία θετικής αντίδρασης στα αντιβιοτικά και από τα αποτελέσματα του TRUS). Το απόστημα ανοίγεται, καθαρίζεται και παροχετεύεται μέσω του τοιχώματος του περίνεου ή του ορθού.
Άλλες ενδείξεις για χειρουργική επέμβαση για οξεία προστατίτιδα:
- Υπόθρωση των ιστών γύρω από τον προστάτη και το ορθό.
- Οξεία κατακράτηση ούρων.
- Πέτρες στην ουροδόχο κύστη και στα νεφρά.
- Έλλειψη θετικής δυναμικής από τη συντηρητική θεραπεία.
Η χειρουργική επέμβαση μπορεί να οδηγήσει σε επιπλοκές με τη μορφή στυτικής δυσλειτουργίας και ανάδρομης εκσπερμάτωσης. Στην οξεία προστατίτιδα, χρησιμοποιείται εξαιρετικά σπάνια.
Στο σπίτι
Εναλλακτικές μέθοδοι θεραπείας της οξείας προστατίτιδας δεν είναι κατάλληλες. Στο σπίτι, ο ασθενής πρέπει να ακολουθεί τις οδηγίες του γιατρού και να τηρεί αυστηρά το συνταγογραφούμενο σχήμα θεραπείας. Οι λαϊκές θεραπείες με βιοενεργά συστατικά μπορούν να επηρεάσουν τη δράση των αντιβιοτικών, επομένως δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται στην οξεία περίοδο.
Κατά τη διάρκεια μιας επίθεσης οξείας προστατίτιδας, συνιστάται η σωματική ανάπαυση, σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπεται το μασάζ στον προστάτη, καθώς η αυξημένη ροή αίματος μπορεί να προκαλέσει την εξάπλωση της λοίμωξης σε όλο το σώμα.
Ο ασθενής πρέπει να ακολουθεί αυστηρή δίαιτα: μην τρώτε λιπαρά, αλεύρι, πικάντικα, μην παίρνετε αλκοόλ. Είναι απαραίτητο να ανακουφιστεί το φορτίο στο ήπαρ και τα νεφρά όσο το δυνατόν περισσότερο, δεν πρέπει να επιτρέπεται ο ερεθισμός του ουροποιητικού συστήματος. Η διατροφή στην οξεία φάση πρέπει να περιέχει φυτικές ίνες, γαλακτοκομικά προϊόντα και ελάχιστη πρωτεΐνη.
Συνέπειες, επιπλοκές και πρόγνωση
Με την έγκαιρη θεραπεία της οξείας προστατίτιδας στην καταρροϊκή και ωοθυλακική φάση, η πρόγνωση είναι ευνοϊκή. Η παρεγχυματική μορφή συχνά καταλήγει με εκφυλιστικές αλλαγές στους ιστούς του αδένα, μερική απώλεια των λειτουργιών τους.
Οι κύριες επιπλοκές της οξείας προστατίτιδας:
- στειρότητα (λόγω κακής ποιότητας έκκρισης προστάτη ή απόφραξης του αγγειακού αγγείου με φλεγμονώδη ιστό).
- Φλεγμονή των όρχεων, των εξαρτημάτων τους, της ουροδόχου κύστης, των νεφρών.
- Σήψη;
- Οξεία κατακράτηση ούρων.
Στη χειρότερη περίπτωση, όταν η λοίμωξη εξαπλώνεται εκτενώς σε όλο το σώμα, είναι πιθανή μια θανατηφόρα έκβαση.
FAQ
Πάνε στρατό με οξεία προστατίτιδα;
Δεν παίρνεις. Ο ιατρικός σύλλογος δίνει αναβολή για τη διάρκεια της θεραπείας, αλλά μετά καλεί ξανά σε κάθε περίπτωση. Μπορείτε επίσης να καλέσετε για χρόνια προστατίτιδα εάν σπάνια υποτροπιάσει. Στις περιπτώσεις που η παθολογία δεν απαιτεί τακτική νοσηλεία, ο στρατεύσιμος κατατάσσεται σε κατηγορία ιατρικής ικανότητας Β3 και αποστέλλεται σε υπηρεσία.
Είναι δυνατό το σεξ με οξεία προστατίτιδα;
Με έντονο πόνο, είναι αδύνατο να δημιουργηθεί σεξουαλική επαφή με τη βία. Η σύσπαση των λείων μυών του φλεγμονώδους οργάνου οδηγεί σε αυξημένο πόνο, εξάπλωση παθογόνων μικροοργανισμών μέσω της ουρήθρας. Με μια ήπια καταρροϊκή μορφή προστατίτιδας, ο γιατρός μπορεί να επιτρέψει το σεξ για μηχανικό καθαρισμό των αγωγών του προστάτη, αλλά μόνο με προφυλακτικό.
Ποια είναι η διαφορά μεταξύ της οξείας προστατίτιδας και της χρόνιας;
Κατά τη διάρκεια της πορείας, συμπτώματα και επίδραση στη λειτουργική κατάσταση του προστατικού ιστού. Εκδηλώνεται οξεία με έντονο πόνο και εξαφανίζεται μετά από 2-3 εβδομάδες θεραπείας. Το Chronic μπορεί περιοδικά να θυμίζει τον εαυτό του με δυσφορία στη βουβωνική χώρα, «υπονομεύοντας» αργά τους ιστούς του αδένα.
Εκδίδεται αναρρωτική άδεια για οξεία προστατίτιδα;
Εκδίδεται για όλη την περίοδο της θεραπείας, εάν ο ασθενής υποφέρει από έντονο πόνο (ο γιατρός θα καθορίσει την κατάσταση του προστάτη με υπερηχογράφημα και με αφή).
πρόληψη
Τα κύρια μέτρα για την πρόληψη της οξείας προστατίτιδας:
- λήψη αντιβιοτικών μετά από παρεμβάσεις με όργανα στην ουρήθρα.
- Τακτικό και ασφαλές σεξ και σωματική δραστηριότητα.
- Ορθολογική διατροφή: λιγότερα ημικατεργασμένα προϊόντα, αλκοόλ, γρήγορο φαγητό.
- Συνιστάται να μην επιτρέπετε την υποθερμία και να τηρείτε την προσωπική υγιεινή.
συμπέρασμα
Ανάκληση:
- Η οξεία προστατίτιδα αντιμετωπίζεται επιτυχώς εάν η θεραπεία ξεκινήσει έγκαιρα.
- Η αυτοχορήγηση αντιβιοτικών μπορεί να οδηγήσει σε ενθυλάκωση του παθογόνου (ιδιαίτερα ευαίσθητου στο E. coli) και στη μετάβαση της φλεγμονής σε χρόνια μορφή.